Een persoonlijke nieuwsbrief van de Westzeedijk in Rotterdam. Met enige regelmaat verstuur ik die. Over wat ik zo allemaal doe en van plan ben en heb meegemaakt. Met enige regelmaat, dus niet vanzelfsprekend elke week.
Diensten
Nieuwe Laurenspastor
Zondag 31 maart krijgt de Laurenskerk zijn nieuwe Laurenspastor in de figuur van Harold Schorren. Hij verliet Breukelen enkele weken geleden, is verhuisd naar de Maasstad en staat de trappelen van ongeduld om te beginnen. Hij is de vierde Laurenspastor op rij, dus na Bert Hoorn, Anton Lamping en mijn persoon. De bevestigingsdienst begint om 15.00u. Ik mag meedoen met de zegening en verheug me over de inzet de hij zal laten zien.
Orgelvespers
Zondag 31 maart om 19.00 uur in de Laurenskerk (orgelvespers)
Niels de Klerk speelt het Bachkoraal Sei gegrüsset, Jesu gütig’ bwv 768, in verschillende bewerkingen. Mijn verhaal gaat over de wonderbaarlijke spijziging, de klassieke lezing op zondag Laetare.
Coventryberaad Nederland
Inmiddels vijftien plaatsen in ons land kennen het reguliere gebed voor Vrede en Verzoening. Zij ontmoeten elkaar twee keer per jaar. Ter inspiratie, bemoediging, en om nieuwe ideeën op te doen, hoe vorm te geven aan dit initiatief. Vraag is dit keer onder andere: wat is de betekenis van een Cross of Nails voor je kerk, heeft het zin om zo’n voorwerp aan te vragen en wat moet je er voor doen.
Woensdag 3 april ontmoeten de leden van het Beraad elkaar in Nijmegen, in de Sint Stevenskerk. Aanvang 11.00u. nieuwkomers welkom.
Expo
Een indruk van de schilderijen voor de Tentoonstelling in de Rechtbank, Steegoversloot 36, te Dordrecht in het voorjaar van 2019. Hierboven een blik op een landschap in Toscane/Umbrië, in de buurt van Cortona.
De opening is op 5 april 2019, ’s middags van 16.00 – 17.30 uur. De tentoonstelling blijft hangen tot eind juni, en is op werkdagen te bezoeken van 9.00 – 17.00 uur. De schilderijen zijn te koop, ik moet maar eens wat ruimte krijgen in huis. Vergeet niet je identiteitsbewijs mee te nemen. Achter rechtbank is een ruim parkeerterrein voor betaald parkeren.
Een avondje met de wethouder
Zaterdagavond was ik uitgenodigd in een buurthuis in Delfshaven, georganiseerd door Ettaouhid, een islamitische organisatie die de vrede voor de stad zoekt. Een avond om uit te wisselen wat de aanslagen in Christchurch en in Utrecht voor ons als gemeenschappen betekent. En om samen te onderzoeken of wij er voor kunnen zorgen dat we ons niet gek laten maken door boosheid en terreur elders in de wereld. Elke aanslag in de wereld heeft zijn weerslag op de samenleving in onze stad en is een mogelijke bedreiging voor de vrede voor onze stad.
De burgemeester zou er zijn, de wethouder zorg, en een handvol geestelijke leiders: imam, rabbijn en dominee. Uiteindelijk bleek de burgemeester die avond dubbel geboekt, maar hij had zijn speech al bijna klaar, en wethouder Judith Bokhoven las die toen voor. Vaak krijgen dit soort avonden naar mate de tijd vordert iets bozigs en verbetens. Onmacht is daartoe meestal de aangever. Er zijn altijd wel stemmen in ons geheugen van gisteren of eergisteren die ons melden dat die ander niet deugt en dat je dit door het gebeuren elders weer eens bewezen ziet. De uitslag van de jongste verkiezingen doen er ook geen goed aan. We mogen geen lijnen leggen naar de jaren ’30, waarschuwen voorzichtige stemmen, maar wanneer is er het moment dat we niet meer terug kunnen en onze open samenleving hebben uitgeleverd aan kwaaie stemmen…
Maar dat bozige bleef uit! We wisselden uit dat we elkaar wezenlijk niet echt hebben leren kennen. Dat beelden van hoe de ander is maar zo gemaakt zijn. Dat we het uiteindelijk met elkaar moeten rooien in deze stad, in deze wereld, en dat we dat ook willen. We moeten dan toch eerst iets doen aan die wederkerige onbekendheid van bevolkingsgroepen, religies, gemeenschappen, samenlevingen.
Imam Azzadine stelde voor om met een klein busje het land door te toeren, en te stoppen in dorpen en steden waar weinig of geen moslims wonen. Daar zou je met elkaar aan de praat moeten. Een jonge vrouw met hoofddoek vond dat een mooi idee, maar, zei ze: laten de rabbijn en de dominee dan meer mee reizen, dan heb je de uitwisseling direct bij de hand.
Ik fietste toch weer vrolijk van de bijeenkomst weg. Delfshaven heet een kwetsbare wijk te zijn. Zes huizen verder stond een man in zijn huis op de tweede verdieping voor een open raam luid naar beneden te schreeuwen. Of er publiek was deed er niet toe. Was hij dronken? Dan schreeuw je niet zo hard. Onder een andere invloed? Mogelijk. Hij was boos, of verongelijkt. Zouden buren dan 112 moeten bellen? Je zal maar zo’n buurman hebben.
Er is nog een boel huiswerk om de apocalyptische visioenen van onze nieuwe politiek geen werkelijkheid te laten worden.
Bach
Zaterdag 13 april om 19.30 uur in de Hoflaankerk in Rotterdam-Kralingen is er een concert van Wouter van der Wilt. Ik laat beelden zien en vertel over Bach. Het wordt een alternatieve orgelmis. De toegang is € 7,50. Van harte welkom!