Een persoonlijke nieuwsbrief van de Westzeedijk in Rotterdam. Met enige regelmaat verstuur ik die. Over wat ik zo allemaal doe en van plan ben en heb meegemaakt. Met enige regelmaat, dus niet vanzelfsprekend elke week.
Expo
Een indruk van de schilderijen voor de Tentoonstelling in de Rechtbank, Steegoversloot 36, te Dordrecht in het voorjaar van 2019. Er zijn ook enkele kerkinterieurs aanwezig, zoals hier de Laurenskerk in Rotterdam.
Opening op 5 april, s middags van 16.00u- 17.30u . De tentoonstelling blijft hangen tot eind juni, en is op werkdagen te bezoeken van 9.00u tot 17.00u De schilderijen zijn te koop, ik moet maar eens wat ruimte krijgen in huis. Vergeet niet je identiteitsbewijs mee te nemen.
Preken buiten de deur
Een indruk van de schilderijen voor de Tentoonstelling in de Rechtbank, Steegoversloot 36, te Dordrecht in het voorjaar van 2019. Een blik op schepen op de werf in Schiedam.
Opening op 5 april, s middags van 16.00u- 17.30u de tentoonstelling blijft hangen tot eind juni, en is op werkdagen te bezoeken van 9.00u tot 17.00u De schilderijen zijn te koop, ik moet maar eens wat ruimte krijgen in huis. Vergeet niet je identiteitsbewijs mee te nemen.
Om de een of andere reden was er nooit echt van gekomen: preken buiten de deur. Collega’s hoorde ik er steeds over. Die gaan op vrije zondagen met echtgenote en thermosfles op stap om elders in het land het woord te verkondigen. Liefst twee keer op een zondag op verschillende plaatsen. Fiets je in vakantietijd door het land dan vind je naam van collega A of B op de kerkdeur voor de komende zondag.
Tot dusver was ik daar nooit aan toegekomen. Te veel diensten in de eigen kerk, of bij de buren om de hoek. Bovendien: je gaat toch ook niet zo maar ergens in een andere plaats anders op huisbezoek, en preken lijkt daar toch wat op….wat weet je van die mensen, hun vragen, of neem je een en dezelfde preek mee voor everywhere… one size fits all….?
Welnu, na negen maanden pensioen kon het niet uitblijven. Echtgenoot en thermoskan mochten vorige week mee en ik ging voor een dienst niet dichter bij dan in Enschede. Er was een extra motief: ze gaan in die plaats ook beginnen aan het Gebed voor Vrede en Verzoening, dat schept een band en ik mocht in de preek vertellen wat de betekenis is van dat gebed. Ik vertel vooral over de betekenis van dit gebed voor onze kerk en onze stad. Tot en met het verhaal dat onze burgemeester bij de kranslegging op 14 mei uitgebreid en gedetailleerd uitlegde waarom in de Laurenskerk dit gebed wordt gebeden en dat verzoening begint met die in je geest.
Enschede heeft onlangs al zijn protestantste kerken op een enkele na dicht gedaan en leeft nu met de hele parochie in die ene kerk. Die is daartoe dan wel stevig opgeknapt, vernieuwd, uitgebreid en aangepast aan de eisen van de tijd. Wat een wonder: geluidsapparatuur die het doet en een beamer of beter nog flatscreens met de versjes die we zingen en tussendoor indringende beelden van organist, voorganger en de kunstig geschikte bloemen. En ook nog filmbeelden van de bombardementen die deze stad hebben getroffen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit als vervanging van de eerste Bijbellezing die anders door een profetenstem zou zijn ingenomen. Ze hebben die stad stevig te grazen genomen, onze geallieerde bondgenoten. Misschien dachten ze nog boven Duitsland te vliegen of ze konden gewoon niet zo best mikken.
Enschede is vandaag een flinke stad, 150.000 inwoners, veel nieuwbouw, gedurfd, eigentijds heet dat, maar alles gevat in een gordel van groen en rust waar je in het volle Rijnmond geen idee van hebt. Slechts een kerk voor zo’n hele stad, hoe komen al die mensen ’s morgens toch op tijd, zonder tram of metro. Het blijkt een grote familie te zijn, iedereen kent iedereen. Een beetje dorps dus. De krentwegge ontbreekt, maar het is dan ook vastentijd.
Bij de koffie word ik door verschillende mensen aangesproken. Ze kennen Rotterdam, hebben er gewoond, hebben er familie. Er ontstaat altijd iets samenzweerderigs. Want of je vind Rotterdam verschrikkelijk: plat, modern, arm, zonder cultuur, en met alleen maar moslims, of je vind het geweldig: de nieuwbouw, de uitdaging van verschillende culturen en de geur van de Maas. Toch wel aardig, zo de boer op met je verhaal. Het gaat uiteindelijk overal om mensen….
Groen en geel
Hendrik Groen in zijn veel gelezen biografie krijgt aan het eind van deel twee laste van depressieve storingen. De dokter geeft hem daarvoor pilletjes, en die werken. Hij wordt er een stuk vrolijker en levenslustiger door. Velen van ons, of laat ik het tot mij zelf beperken: ik erger en geneer me groen en geel over de uitslag van de laatste verkiezingen. Zouden daar pilletjes tegen zijn? Vrees van niet. Of moet de maatschappij in Volendam, Limburg en het Westland op de schop? Of moeten wij zelf op de schop om uit te zoeken hoe het nu toch zo heeft kunnen komen. Komt het omdat mensen niet meer naar de kerk gaan? Omdat de verhalen niet meer worden gelezen? Omdat geloof in de ander en in gedeelde toekomst plaats heeft gemaakt voor een zelfbedachte Apocalyps? We krijgen huiswerk, voor de toekomst om lege en angstige geesten te vullen met inhoud en perspectief.
Affiches
Mijn expo komt dichterbij, dus moet er ook geflyerd worden, in Dordrecht! Gek werk, tot nu toe alleen maar folders uitgedeeld voor kerkewerk, nu voor mijn eigen werk. Het is een eerste test of ze er wat in zien. Met instemming bekijkt de bod in de rechtbank de folder. Ziet er goed uit. Die horde is genomen. Nu de stad in. Pictura, expogebouw met een lange geschiedenis, neemt de folders en affiche aan. Ziet er goed uit, bromt de man aan de balie. De koster in de Grotekerk heeft eerst geen plek, maar dan herkent de scriba mij en komt het onder een kopje koffie allemaal goed.
En zo maar in een straat, een deftig huis, vol met affiches van tentoonstellingen in de stad: ik bel aan en merk op dat ze hier van kunst houden. ‘Komt u maar binnen’, zoemt het door de intercom. ‘Wij houden van kunst, dus kom maar met de affiche’. Zo fiets ik door Dordt en voel me er een beetje thuis.
De volgende nieuwsbrief komt over een poosje. Oh ja, als je deze mail niet meer wilt ontvangen, laat dat dan weten, dan schrap ik je naam van mijn lijst.
Commentaar op deze brief is welkom.