Nummer 7, 11 januari 2019
Midden in de Week, een persoonlijke nieuwsbrief van de Westzeedijk in Rotterdam. Met enige regelmaat verstuur ik die. Over wat ik zo allemaal doe en van plan ben en heb meegemaakt.
Diensten
Het kerksasyl in de Bethelkapel in Den Haag gaat onverdroten door. Vrijwel iedere voorganger in ons land is al een keer aan het werk geweest. Sommige collega’s gaan midden in de nacht, anderen doen vier uur achter elkaar. Indrukwekkend. Ik teken weer in voor twee uur op woensdag 16 januari, tijdens de wat comfortabele uren 14.00-16.00u. Kom eens meevieren! Weet je betrokken bij de familie die hier nu al weken verblijft. We gaan het hebben over de inhoud van wat Epifanie betekent. Hoe wordt Jezus zichtbaar voor de grote buitenwereld.
Boijmansviering in de Laurenskerk
Voor in de agenda. Op zondagavond 10 februari verzorg ik een Kunstvesper in de Laurenskerk, om 19.00u. We blijven dicht bij huis: we vieren alsof we door Museum Boijmans van Beuningen lopen. Thema is: tijd. We hebben nog maar even om te zien wat er in het museum aanwezig is, dan wordt onze verwachting zeven jaar op de proef gesteld…. Maar wat is nu eigenlijk de functie van tijd in beeldende kunst. Een rondtocht met beelden, woorden, en klanken.
Nashville
Dat was even schrikken, op zondag Driekoningen, dat bericht over zo’n 250 reformatorische dominees die middels een plechtige verklaring zich uitspraken over homoseksualiteit en nog wat ethische onderwerpen. In een keer de klok van emancipatie terug gezet. Geen wierook, geen goud, geen mirre, maar een akelige veroordeling van mensen die anders zijn dan de verontwaardigde dominees. Hard gelach voor al die mensen die zich na veel strijd hebben losgemaakt van vooral veel zelfoordeel.
Mijn grootste schrik was dat de goede verbanden tussen kerken en religieuze instellingen in onze stad hierdoor zouden kunnen worden bedreigd. Daartoe namen we een initiatief vanuit het Convent der Kerken. De tekst gaat hieronder mee.
Reactie Convent der Kerken Rotterdam op de Nashville-verklaring in Nederland
Op zondag Driekoningen jl 6 januari werd ons land verrast door een publieke statement van een flinke groep predikanten en enkele politici uit de orthodox protestantse hoek in het vervolg van de Nashville verklaring in de Verenigde Staten. Een groot contrast: de kostbaarheden waarmee de wijzen uit het oosten kwamen en deze veel commotie oproepende verklaring . Het Convent van Kerken te Rotterdam, waarin alle kerkelijke denominaties in onze stad zijn vertegenwoordigd schrikt van deze actie. Zo iets kwetsbaars en intiems als huwelijk, seksualiteit en de omgang daarmee op dergelijke wijze ter discussie te stellen, vinden wij onverantwoord.
Het gesprek hierover is altijd persoonlijk van aard en hoort niet thuis in het publieke domein. Er wordt met verschillende inzichten op gereageerd en dat mag, mits dit gebeurt binnen een veilige omgeving en vanuit liefde voor elkaar en respect voor elkaars standpunten.
Rotterdam heeft een lange traditie van goede samenwerking tussen kerken, christelijke organisaties samen met niet confessioneel getinte instellingen. Ook de participatie tussen de verschillende religies in de Maasstad is goed: we kennen elkaar, respecteren elkaar, herkennen in elkaars inspanningen een zelfde ‘drive’ om vrede voor de stad na te streven. Onderling bestaan er tal van verschillen in visie op ethisch en religieus terrein, onze inzet is om dat in onze presentatie naar elkaar en de samenleving geen scheidend thema te laten zijn.
Wij spreken de hoop uit dat binnen de kerken en daarbuiten ieder mens zich geliefd, waardevol en gerespecteerd mag weten.
Namens het Convent der Kerken te Rotterdam
Ds. Bert Kuipers.
Expo
Een indruk van de schilderijen voor de Tentoonstelling in Dordrecht in het voorjaar van 2019. Opening op 5 april. Een handvol vaartuigen in de Waalhaven van Rotterdam.
Boijmans
Museum Boijmans van Beuningen gaat sluiten. Tenminste, voor een poos. Een flinke poos eigenlijk zelfs. Minimaal zeven jaar is er nodig om alle asbest en andere rommel uit het gebouw te halen en het gebouw te renoveren en te transformeren tot een museum dat zich kan meten met soortgelijke instellingen van wereldformaat. Fijn voor Rotterdam, zeker voor de Rotterdammer en toerist van 2026, maar wel wat wezenloos voor ons, burgers anno 2019. Ik ben deze week nog maar eens een paar keer wezen kijken, en ik was niet de enige die zo’n sentimental tour maakte.
We moeten afscheid nemen van het museum, in de stellige hoop dat we de heropening nog vitaal en oplettend zullen beleven, maar ik ben dan wel ergens begin 70! We weten inmiddels hoe lang het Rijksmuseum er over heeft gedaan en het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen is al helemaal uit onze aandacht weggegleden. Zou dat ooit weer eens open gaan? En wat Boijmans betreft, niets is er nog over bekend waar ze de spullen in de tussentijd laten. Het spiegelende depot in aanbouw, naast het museum, is er nog niet klaar voor. Dat wordt een verweesde tijd. De Dubbele Palmboom in Delfshaven zijn we al kwijt, het Schielandhuis is dicht, en het vervangende Museum Rotterdam is toch een stuk bescheidener van opzet….
Een stad heeft een aantal plaatsen die er voor zorgen dat je je thuis weet in die stad. Natuurlijk je eigen ‘home sweet home’, en natuurlijk het huis van goede vrienden. Een prettig kerkgebouw hoort er ook bij, zeker als die kerk je spirituele home is gebleken, Een goede boekhandel is ook onontbeerlijk. Als zo’n winkel dicht gaat, om welke reden ook, zoals we onlangs hebben beleefd, voel je je verweesd. Bij de Hema of Blokker ga je toch niet op een zelfde manier neuzen en rondslenteren als in een boekwinkel van formaat. De opheffing destijds werd bestreden met het initiatief van crowdfunding. Blijf van onze boekhandel af. Het is goed gekomen. We kunnen er weer terecht.
Misschien moeten we dat ook met ons museum doen! In het kader van onontbeerlijke draagvlak pleit ik voor een grotere betrokkenheid van de bezoeker bij de toekomst van het museum. Maak ons als burger-bezoeker deelgenoot van de zoektocht naar een vervangende locatie. Nee, ik hoef geen schilderij in huis om er die zeven jaar op te passen. Ik heb thuis al een schilderij. En voor kunst van anderen wil ik nu juist mijn huis uit, andere mensen ontmoeten, kunst tegenkomen die ik niet ken en die me verrast. Je moet er toch niet aan denken dat we zeven jaar stuurloos en museumloos zullen moeten leven.
Niet meer ontvangen?
Oh ja, als je deze mail niet meer wilt ontvangen, laat dat dan weten, dan schrap ik je naam van mijn lijst.
Commentaar op deze brief is welkom.
Zie ook www.bertkuipers.nl